Mijn naam is Suzanne Wernsen en ik ben 47 jaar oud. Ik houd van zingen,kletsen ,lezen, ook ga ik met veel plezier naar het theater. Wat zeker niet mag ontbreken in het rijtje van dingen die ik graag doe zijn: Wandelen met de hond, lekker eten met vrienden en of familieleden!
Ik heb een administratieve opleiding afgerond op MBO-niveau, ik heb een mooi huis in Eindhoven in een prettige buurt. Als je bovenstaande leest zou je wellicht denken dat alles in mijn leven op rolletjes verloopt. Dat doet het ook: ik ben namelijk ook rolstoelgebonden. Wandelen met de hond doe ik elke dag met mijn hulphond Nubbis.
Toen ik destijds naar school ging bestond het initiatief "Samen naar school " nog niet. Toch besloten mijn ouders, in het bijzonder mijn moeder dat ik op de reguliere basisschool naar school zou gaan zodat ik goed onderwijs zou krijgen en ook vrienden in de buurt zou hebben.
Ik heb met veel plezier van groep 5 tot aan de herfstvakantie, in groep 8 op de reguliere basisschool gezeten. De school ging uit van het kunnen van de leerling en dat iedereen iets voor elkaar kan betekenen. Daardoor was het mogelijk dat ik anderen kon helpen en dat mijn handicap er meestal niet toe deed. Ik ging samen met mijn klas op kamp . Met hen deed ik ook mee in de optocht van versierde fietsen op Koninginnedag. Ook ik had dankzij de hulp van mijn broer mijn rolstoel versierd ,kortom ik deed hetzelfde als mijn klasgenoten.
Toen ik later weer terug ging naar het speciaal onderwijs werd de handicap van de leerlingen benadrukt. Ook werd er vaak over de eventuele obstakels gesproken.
ik ging naar een andere school voor het voortgezet speciaal onderwijs omdat ik het beste uit mijzelf wilde halen, daar mocht ik mijn wensen voor de toekomst samen met mijn omgeving die onder andere bestond uit goed gekwalificeerde leraren, vrienden en familie omzetten in plannen. Ik heb dit als een steun de rug ervaren.
Nu nog steeds zijn er grote verschillen in de samenleving,maar er zijn geen 2 werelden: één voor mensen met een beperking en eentje voor de mensen die zogenaamd geen beperking hebben. Nu Eindhoven het VN verdrag handicap verdrag wil toepassing via de lokale inclusie agenda wil ik daar graag een bijdrage leveren zodat iedereen ervan overtuigd is dat het doel dat iedereen burger in Nederland volwaardig mee mag doen alleen wordt behaald als er bij iedere beslissing die overheid neemt wordt gedacht aan de mensen met een handicap. Dit betekent dat iedereen dezelfde kansen moet krijgen. Soms zijn de maatregelen die daarvoor nodig zijn verschillend. Wat mij betreft is de overheid nog maar het begin en zouden ook andere organisaties de punten uit het VN verdrag handicap invoeren daar waar ze kunnen, ik hoop dat het net zo vanzelfsprekend wordt als een plan voor de brandveiligheid.